روزی یكی از شاگردان آیت الله قاضی از ایشان می پرسد كه ما می خوانیم و می شنویم كه عده ای موقع قرائت قرآن، جلویشان آفاق باز می شود و غیب و اسرار برای آنها تجلی می گردد،در حالی كه ما قرآن می خوانیم و چنین اثری نمی بینیم! مرحوم آیت الله قاضی ضمن تأمل به ایشان فرموده بود: بلی آنها قرآن كریم را تلاوت می كنند با شرایط ویژه ، رو به قبله می ایستند... سرشان پوشیده نیست، كلام الله را با هر دو دستشان بلند می كنند و با تمام وجودشان به آنچه تلاوت می كنند توجه دارند و می فهمد جلوی چه كسی ایستاده اند! اما شما قرآن را تلاوت می كنید و در حالی كه تا چانه زیر كرسی رفته اید و قرآن را روی زمین می گذارید و در آن می نگرید. 

(كتاب سفارش های قرآنی عارفان / کتاب عطش ص44)